سبک حسابرس، مدت تصدی حسابرس و قابلیت مقایسه صورت های مالی

اصطلاح سبک حسابرس جهت مشخص کردن مجموعه ای منحصر به فرد از قواعد کار داخلی هر موسسه حسابرسی برای تفسیر و بکارگیری استانداردهای حسابداری و همین طور اجرای استانداردهای حسابرسی بوسیله کارکنان آن ها در رسیدگی به صورت های مالی صاحبکاران استفاده می شود. سبک حسابرس بر این مطلب دلالت دارد که دو شرکت حسابرسی شده بوسیله حسابرس مشابه، مشمول سبک حسابرسی مشابهی بوده و احتمال بیشتری وجود دارد که سودهای این دو شرکت نسبت به دو شرکتی که توسط دو موسسه حسابرسی متفاوت حسابرسی شده اند، قابلیت مقایسه بالاتری داشته باشند.  نمونه آماری تحقیق متشکل از 44 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران بین سال های 80 تا 91 است. آزمون ها بر اساس جفت شرکت صورت گرفته و مجموعاً از 1958 جفت شرکت به عنوان مشاهدات استفاده شده است. در تحقیق حاضر از روش همبستگی و رگرسیون چندگانه استفاده شده و آزمون فرضیات به کمک تحلیل رگرسیون صورت گرفته است. یافته های پژوهش نشان می دهد صاحبکاران یک موسسه حسابرسی از نظر ساختار سود و اقلام تعهدی شباهت های بیشتری را با یکدیگر در مقایسه با غیر صاحبکاران آن موسسه حسابرسی نشان می دهند. همچنین یافته های پژوهش نشان داد استمرار ارتباط حسابرس- صاحبکار موجب تاثیر متفاوت سبک حسابرس بر قابلیت مقایسه صورت های مالی در طول مدت تصدی حسابرس نمی شود. در نهایت یافته های پژوهش نشان می دهد سبک حسابرس بر قابلیت مقایسه صورت های مالی موثر بوده و برای دستیابی به قابلیت مقایسه، علاوه بر نیاز به وجود استانداردهای حسابداری یکنواخت، حسابرسان نیز دارای نقش با اهمیتی هستند.